Herbestemming
Na de Tweede Wereldoorlog bleef de Walpersberg een bewaakt militair terrein. Het voormalige REIMAHG-complex kreeg uiteenlopende nieuwe functies – van landbouwopslag en geologische archieven tot een streng afgesloten legerzone.
Herbestemming van de Walpersberg
Op 13 en 14 april 1945 bereikte de 89e Amerikaanse infanteriedivisie Kahla. Zij bevrijdde de kampen en het bedrijfsziekenhuis in Hummelshain met meer dan honderd burgers en zieken. Na de bezetting werden de Duitse bewakers afgevoerd; dwangarbeiders en inwoners plunderden de installaties en vernielden machines, voertuigen en materiaal.
Na het vertrek van de Amerikanen op 1 juli 1945 nam het Rode Leger de Walpersberg over en verklaarde het complex tot oorlogsbuit. Sovjettroepen demonteerden machines en technische installaties en vervoerden ze naar de USSR. Tussen 1946 en 1948 bliezen genie-eenheden grote delen van bunkers, landingsbaan en infrastructuur op om hergebruik te voorkomen. Toch bleef een groot deel van het tunnelsysteem intact.
In de jaren na de oorlog gebruikten lokale bedrijven en de LPG Walpersberg verschillende tunnelgedeeltes als opslag voor aardappelen en groente, dankzij het constante klimaat. Deze voorlopige bestemming eindigde midden jaren vijftig toen het terrein weer onder directe staatscontrole kwam.
Vanaf 1961 beheerde de VEB Geologische Forschung und Erkundung Halle een centraal boorkernenarchief in het zuiden van het complex. Honderdduizenden gesteentemonsters van verkenningen in de hele DDR werden hier opgeslagen – van het Leipziger bruinkoolgebied tot stuwdamprojecten. Het archief bestond tot 1969 en geldt als een van de eerste civiele herbestemmingen.
Vanaf 1972 voerde de Bergsicherung Ronneburg in opdracht van de staat systematische stabiliteitsstudies uit. Tussen 1972 en 1976 werden vijf verkenningstunnels met samen meer dan 1.200 meter lengte gedreven. Het eindrapport van ingenieur Knut Köhler (1988) concludeerde dat de berg grotendeels stabiel was en adviseerde plaatselijke verstevigingen zoals spuitbeton, ankers en ventilatie.
Op basis van deze onderzoeken nam de Nationale Volksarmee vanaf het midden van de jaren zeventig delen van de berg over en richtte onder grote geheimhouding „Komplexlager 22” in – een ondergronds depot voor munitie en materieel. Het gebied werd een militair sperrgebied, toegangen werden gecamoufleerd en oude tunnels (Q 8, Q 13, R 3) opnieuw uitgegraven en met beton bekleed. Boven de Leubengrund verrees in 1975 een nieuw monument omdat het oorspronkelijke herdenkingspunt plaats moest maken voor militair gebruik.
Na de Duitse hereniging kreeg de Bundeswehr het terrein in beheer. De focus lag op beveiliging, het verwijderen van resterende NVA-voorraden en het onderzoeken van verontreinigde zones. Beperkt militair gebruik duurde tot 1998; daarna werd het gebied verlaten.
In 2007 nam de Geschichts- und Forschungsverein Walpersberg e. V. delen van het voormalige militaire terrein over. Sindsdien onderzoekt, beveiligt en ontsluit de vereniging de geschiedenis van de berg – van dwangarbeid tot Koude Oorlog – via documentatie, rondleidingen, opgravingen en getuigenissen, waardoor het gebied een authentieke herinneringsplek is geworden.
nachgeschichte
Museumvoorwerpen over hergebruik
Het Dokumentationszentrum Walpersberg toont objecten die het hergebruik van het terrein na de oorlog illustreren.